สามัคคีเถิดชาวพุทธ
Buddhistunion59
“ชาวพุทธต้องสามัคคีกัน”
ความสามัคคี นำไปสู่ความเจริญ
ความสงบสุขร่มเย็นของสังคม
ความขัดแย้งแตกแยกในหมู่ชาวพุทธ
นำไปสู่ความเสื่อม
มูลเหตุหลักของความแตกแยกมุ่งโจมตีกันมาจากเรื่องคำสอน
คำสอนในพระพุทธศาสนา แบ่งได้ 3 ระดับ คือ
1. คำสอนเพื่อประโยชน์ชาตินี้ เช่น ให้มีน้ำใจต่อกัน รักษาศีล ละเว้นอบายมุข
คำสอนในระดับนี้ โดยภาพรวมชาวพุทธทุกกลุ่มสอนสอดคล้องกัน
2. คำสอนเพื่อประโยชน์ชาติหน้า เช่น เรื่องนรก สวรรค์ บุญบาป
คำสอนในระดับที่ 2 นี้ ส่วนใหญ่สอนตรงกัน มีบ้างที่สอนต่าง เช่น
ท่านพุทธทาสปฏิเสธนรกสวรรค์ที่เป็นภพภูมิ
3. คำสอนเพื่อประโยชน์อย่างยิ่ง คือ
การปฏิบัติเพื่อมุ่งสู่ความหลุดพ้น
คำสอนในระดับนี้ เนื่องจากเป็นเรื่องละเอียด รู้ได้เฉพาะตน
ชาวพุทธกลุ่มต่างๆ
จึงมีหลักปฏิบัติที่หลากหลาย อาทิ สายพุทโธ สายสัมมาอะระหัง สายพองหนอยุบหนอ สายมโนมยิทธิ
ไม่ต้องกลัวว่าคำสอนของสายใดจะผิด จะทำให้พระธรรมวินัยวิปริตผิดเพี้ยน เพราะพระธรรมวินัยสรุปรวมอยู่ในพระไตรปิฎก
ไม่มีใครจะไปเปลี่ยนแปลงแก้ไขเนื้อหาพระไตรปิฎกได้ เพราะถ้าไปแก้เนื้อหาตอนใดตอนหนึ่ง เพียงเอาไปเทียบกับเนื้อหาของพระไตรปิฎกที่มีการพิมพ์เผยแพร่ไปในประเทศต่างๆ
แล้วนับล้านๆชุด ก็จะรู้ได้ทันที จะเกิดปฏิกิริยาต่างๆมากมายในวงกว้าง ไม่ได้รับการยอมรับ ผู้ทำก็มีแต่จะเสื่อมเสียไปเอง
